Vandaag eens wat anders, geen ambient of elektronica, maar zeer vakkundig gespeelde folk-rock van Baby Whale, een obscure Britse band uit Cambridge, die in 1973 hun eerste en enige album uitbrachten; The Downhill Climb.
Het is een verrassende grabbelton aan muzikale ideeën, met hier en daar een prachtige bezwerende semi-jamsessie, gemengd met zoete Americana-achtige ballades (mét Steel-Guitar) Keltische en Engelse folk, prachtige vocale harmonieën en vrolijke bluegrass dansdeuntjes met banjo en fiddle. Die viool is trouwens een integraal onderdeel van het instrumentarium, en draagt binnen mijn associatieve wereld sterk bij aan de zomerse en zorgeloze sfeer. Lijkt een beetje op Curved Air vanwege de combinatie met de vrouwelijke zang. Net nadat ze hun eerste album hadden opgenomen ging het platenlabel failliet, en de band viel niet lang daarna jammerlijk uit elkaar.
Opmerkelijk detail is dat Sally Oldfield (inderdaad de zus van...) vlak voor het eind korte tijd deel uitmaakte van deze band, maar ze is helaas niet op de opname te horen. Dat wil overigens niet zeggen dat het stemgeluid van zangeres Anne Baker onder de maat is, verre van zelfs, als weet ik zeker dat de snelle vibrato die ze bij sommige nummers in haar stem legt niet ieders ding is. Deed mij af en toe denken aan de zanger van Pavlov's Dog...
Het is een kwalitatief hoogstaand album met veel sterke tracks en een uitstekende geluidskwaliteit. De track die ik heb uitgekozen als Nachtkaars heeft de minste country-invloeden, maar wel een heerlijke losse 'drive', alsof hij ter plekke is ontstaan. The Downhill Climb is in z'n geheel een erg fijn plaatje dat op vinyl echt volkomen onvindbaar is, maar hier en daar nog wel voor een 'normaal bedrag' op cd kan worden aangetroffen. Oude voorraad ongetwijfeld, want dit soort parels van heruitgaves zijn doorgaans binnen 1 oplage weer uitverkocht. Doodzonde, hoor maar:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten