dinsdag 31 juli 2012

Wil Bolton - Chimes From A Wall Drawing

Het begint een goede gewoonte te worden, al weet ik niet hoe lang ik dit ga volhouden. Het is zeker niet mijn bedoeling om er elke dag een aan te steken. Maar nu, in de vakantie, lukt dat wat beter.

Vandaag is het de beurt aan Wil Bolton, een meesterlijke ambient-artiest die kraakheldere, harmonische muziekwerelden tovert die in dit geval sterk aan de betere Eno-ambient doen denken of aan de ongegeneerde romantiek van Marsen Jules. Voor het live opgenomen album Chimes For A Wall Drawing liet hij zich inspireren door Sol LeWitt's 'Wall Drawing #1136', een muurschildering in het Tate Liverpool in 2009. Het muziekstuk is ook daar uitgevoerd en opgenomen.

Het is een zogenaamd long-form werk, een lange compositie (ruim een uur) die uit 1 track bestaat die zich zeer langzaam ontwikkelt. De luisteraar wordt meegenomen op een reis langs traag veranderende klanksculpturen en vage taferelen in pasteltinten. Zijn kalme, rijke palet van bewerkte gitaarklanken, bellen, klokjes en elektronica, aangevuld met field-recordings van plaatsen in en om het museum, klinkt zeer aangenaam en open, als een koele bries tijdens een nachtelijke wandeling. De cd is uitgebracht in een reeds lang uitverkochte gelimiteerde oplage van 50 stuks, maar de virtuele digitale versie is nog steeds als aangenaam geprijsde download verkrijgbaar, voor wie dit meesterwerk aan zijn collectie zou willen toevoegen.


maandag 30 juli 2012

Dictaphone - Poems From A Rooftop

Mijn nachtkaars van vandaag is geen track maar een comleet album. Omdat het mijns inziens als geheel moet worden geconsumeerd. Losse tracks, buiten de context van het album, verliezen vaak een beetje aan kracht vind ik, in dit geval zeker.

Vorige week maakte ik jullie attent op Swod, een project van Oliver Doerell, en noemde toen ook Dictaphone, een van zijn andere creatieve kanalen. Bij Dictaphone mag trouwens zijn muzikale partner-in-crime Roger Doering niet onvermeld blijven. Peter Van Cooten van Ambientblog.net maakte me attent op dit recente album, en zijn krachtige aanbeveling was volkomen terecht; het is een meesterwerk.


Heel af en toe herken je iets van Swod, maar Dictaphone is amper piano-georiënteerd. Klarinet en marimba voeren de boventoon, aangevuld met elektronische pasteltinten, flarden van stemmen en gevonden geluiden. Luister er een paar keer naar, vooral aan het einde van de dag. Doe jezelf een lol: vooraan beginnen en lekker laten gebeuren... En dan aanschaffen, want briljant:


vrijdag 27 juli 2012

Leyland Kirby - What a world, what a life, what a love

In mijn voortdurende rubriek van muzikale dagafsluitingen vandaag Leyland Kirby, een zeer productief muzikaal genie dat onder vele namen het ene na het andere onwerkelijke klanklandschap van onaardse schoonheid uit zijn mouw schudt, in een tempo dat op zijn minst duizelingwekkend genoemd kan worden.

Deze track komt van de gelimiteerde dubbel-cd Sadly, The Future Is No Longer What It Was, die eerder als 3-cd met op het oog totaal andere tracks is uitgebracht. Hoe dat zit moet ik nog eens uitzoeken, maar dit is in elk geval mijn nachtkaars voor vandaag...


zondag 22 juli 2012

Destroyer - The Laziest River

En hiermee stuur ik jullie, mijn lieve muziekvrienden, de nacht in.

Dit album stond op 7 in mijn jaarlijst van 2011, maar had bij nader inzien hoger moeten eindigen.

Luister naar de bijna 20 minuten durende bonus-track van de vinyl-versie, die ook op de EU cd-versie staat. Ik vind dit zó ontzettend prachtig...


Source: youtube.com via Cruelty on Pinterest

zaterdag 21 juli 2012

Swod - I Think He Was A Journalist

Laatste plaatje voor het slapengaan: Gehen van Swod. Prachtige glitchy mix van introspectieve neo-klassieke, op elektronica en piano gebaseerde kamerpop. Project van ene Oliver Doerell uit Berlijn, die ook onder de naam Dictaphone opereert. Typisch zo'n artiest voor het eveneens in Berlijn gevestigde City Centre Offices label.

Bizar detail: deze elpee heeft geen aanloopgroef. Dus als je even niet oplet dondert de arm zo van de plaat af bij het opzetten... Bewust of per ongeluk? Vaag is het in ieder geval wel. Fijn muziekje trouwens, luister maar: